دانلود آهنگ کاوه نیک قدم به نام ملیکا

متن ترانه کاوه نیک قدم به نام ملیکا

هتو را دکفتم پیاده رایه چه چومارسرا تا سبزه میدان
مره بیاد بمو تی دونه چومان
کوتا مانتو کی دوکودی تابستان
واشکفتی می دیل گوله مانستن
بزم اوکوچه پوشت بوشوم آفخرا
حسه ده کره ترکم غورصه امره
آب نیشه بیزیر ده می گولی را
پابروز دارم آتش نرم همرا
فریم اره چله خانه پیچ تا
دیپیچسته آیه عطر واویشکا
عه غروب دمم منم کی ویشتا
پول نشتیم بیهم ایپچه سیبیجکا
ملیکا ملیکا دوچوکسته تی غورصه می چیلیکا
ملیکا ملیکا مره بنای بوبوی او فارسه رِکا
ننم ا که فرسم پورده عراقه
می جان دکفت عه درد فراقه
تی پر مانستی قوربالی چوماغه
بزه بو بشکنه بو می دوماغه
بزم روبارتانه ساغریسازان
بینیشته بید تی پا زیر خواستگاران
آیته پژو داشتی آویته پیکان
منم هیچی هتو مره آویزان
فرسنم مره شهرداری میدان
بوگوفته بی دیگه باید برم تهران
بیدم تی رنگ و رو تی کرد و‌کاران
بوگوفتم‌ده بوشو‌قول و قراران
امی خانه الان بازاره روزه
تره یاده هنو آخرین روزه
تو کی گوفتی کی عه دونیا دوروزه
ننی چی بکشم من عه دوروزه
ملیکا ملیکا دوچوکسته تی غورصه می چیلیکا
ملیکا ملیکا مره بنای بوبوی او فارسه رکا

ترجمه ترانه گیلکی

همینطوری در حال قدم زدن بدم در پیاده رو رشت از چمارسرا تا سبزه میدان
بیاد بیاد چشمان تو افتادم
و مانتوی کوتاهترت در تابستان که میپوشیدی
قلب مانند گل میشکفت
از مسیر کوچه ای وارد محله ی آفخرا شدم
غم و غصه وجودم رو فراگرفته بود
آب از گلویم پایین نمیرفت
سیگار داشتم اما آتش نه
رسیدم سرپیچ چله خانه
بوی واویشکا همه جا پیچیده بود
دم غروب بود و منم گشنه
اماپول نداشتم و بناچار کمی تخمه آفتابگردان خریدم
ملیکا ملیکا غم و غصه ی تو بغضی هست که به گلوی من چسبیده
ملیکا ملیکا من رو رها کردی و رفتی
نمیدونم کی به محله ی پل عراق رسیدم
درد نبودنت به جان من افتاده بود
پدرت مانند آدم گردن کلفتی بود
زده بود بینی من رو شکسته بود
از مسیر رودبارتان وارد محله ی ساغریسازان شدم
خواستگارای زیادی زیرپات نشسته بودند
یکی پیکان داشت و دیگری پژو
و منم هیچی بیچاره و ندار
خودم رو رسوندم میدان شهرداری
گفته بودی دیگه باید برم تهران
وقتی رفتار و کردارت رو دیدم
با خودم گفتم دیگه قول و قرار هامون از بین میره
الان خونه ی ما تو محله ی بازار روزه
هنوز آخرین روز دیدارمون یادته؟
تو که میگفتی این دنیا دو روزه
کاش میدونستی من این دو روزه چی کشیدم
ملیکا ملیکا غم و غصه ی تو بغضی هست که به گلوی من چسبیده
ملیکا ملیکا من رو رها کردی و رفتی